قرآن کریم.
آذرنوش، آذرتاش (1375). تاریخ ترجمه از عربی به فارسی، تهران: سروش.
احمدی گیوی، حسن، حاتمی، اسماعیل، شاکری، یدالله و محمد طباطبایی اردکانی (1382). زبان و نگارش فارسی، تهران: سمت.
امینی، سعیده (1397). «معرفی و نقد کتاب جامعه شناسی انقلاب و انقلاب‌های اجتماعی»، پژوهشنامة انتقادی متون و برنامههای علوم انسانی، دورة 18، شمارة 12، ص 69ـ83.
ایازی، محمدعلی (1373). المفسرون حیاتهم و منهجهم، تهران: وزارت ارشاد.
بی‌آزار شیرازی، عبدالکریم (1376). قرآن ناطق، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
حری، عباس، (1380). آیین نگارش علمی، تهران: دبیرخانه هیئت امنای کتابخانه های عمومی کشور.
خویی، ابوالقاسم (1384). البیان فی تفسیرالقرآن، ترجمة جعفر حسینی، تهران: دارالثقلین.
رامیار، محمود (1369). تاریخ قرآن، تهران: امیرکبیر.
رضا، محمدرشید (2008م). ترجمه القرآن و مافیها من المفاسد و منافاه الاسلام، امریکا: دارالمنار.
زرقانی، محمدعبدالعظیم (1385). مناهل العرفان فی علوم القرآن، ترجمة محسن آرمین، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
زرکشی، بدرالدین محمدبن بهادر (بیتا). البحرالمحیط فی اصولالفقه، محرر: عبدالقادر عبدالله عانی، کویت: دارالصفوه.
شاطر، محمدمصطفی، (1355ق). القول السدید فی حکم ترجمه القرآن المجید، القاهره: مطبعه حجازی.
عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم (1387). طبقات مفسران شیعه، قم: نوید اسلام.
کوشا، محمدعلی (1393). ترجمهآموزی قرآن کریم، تهران: احسان.
مروتی، سهراب (1394). تحلیل انتقادی انگاره ترجمة قرآن کریم، ایلام: جوهر حیات.
معرفت، محمدهادی (1379). تفسیر و مفسران، جلد اول، قم: مؤسسه فرهنگی تمهید.
منصوریان، یزدان (1392). «صد ویژگی کتاب‌های دانشگاهی کارآمد و اثربخش»، پژوهش و نگارش کتب دانشگاهی، شمارة 29، ص 1ـ17.
نقی‌پورفر، ولیالله (1381). پژوهشی پیرامون تدبر در قرآن، تهران: اسوه.
)
