آل‌‌غفور، س.م. (1384). جایگاه سیاسی عالم دینی در دو مکتب اخباری و اصولی. قم: بوستان کتاب.
ابراهیمی‌‌دینانی، غ.ح. (1392). ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام. ج.1. تهران: طرح نو.
ابی‌صعب، ر. (1396). تغییر مذهب در ایران: دین و قدرت در ایران عصر صفوی. ترجمۀ م. صفت‌‌گل. تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی.
استرآبادی، م.ا. (1400). دانشنامۀ شاهی. با مقدمه، تحقیق و تصحیح ر. ابی‌صعب و ر. مختاری خویی. تهران: مؤسسۀ مطالعات اسلامی دانشگاه مک‌گیل دانشگاه تهران با حمایت و همکاری دپارتمان مطالعات اسلامی دانشگاه مک‌گیل کانادا.
استرآبادی، م.ا. (1384ش.). الفوائد المدنیة و بذیله الشواهد المکیة. به کوشش ر. رحمتی اراکی. قم: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعۀ مدرسین حوزۀ علمیۀ قم.1426ق.
اسلامی، ر. (1389). بررسی زمینههای اجتماعی فراز و فرود مکتب اخباری در قرن دوازدهم هجری/هجدهم میلادی. پایان‌نامۀ کارشناسی‌ارشد. تهران: گروه جامعه‌شناسی دانشگاه علّامه طباطبایی.
امتی، م.ب. (1399). روحانیت و رفاه اجتماعی در ایران معاصر. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد. تهران: گروه رفاه اجتماعی دانشگاه تهران.
انصاری قمی، ح. (1395). اخباریان و اصحاب حدیث امامیه: نیمنگاهی به تاریخچۀ تحولات فقه امامی. در تشیّع امامی در بستر تحول: تاریخ باورها و مکتبها در ایران و اسلام. دفتر یکم. تهران: ماهی. صص 3780.
باغبان خطیبی، م. (1391). دیدگاه اخباریان درمورد اثبات وجود خدا. پایان‌نامۀ کارشناسی ارشد. دانشگاه قم.
حسین‌زاده یزدی، م.، و وطن‌خواه، ک. (1401). ارزیابی انتقادی خوانش عقل‌ستیزانه از اخباریان. تاریخ اسلام و ایران، 53، 79100.
حسین‌زاده یزدی، م.، و وطن‌خواه،ک. (1400). جامعه‌شناسی تاریخی و ارزیابی انتقادی خوانش سکولاریستی از اخباریان. مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 4، 12371260.
رجبی، م.ح. (1387). زمینه‌‌ها و علل ظهور اخباری‌‌گری در عصر صفویه. رسالۀ دکتری. تهران: گروه تاریخ و تمدن ملل اسلامی دانشگاه تهران.
سبحانی، ج. (1387). تاریخ فقه و فقهای امامیه. ترجمۀ ح. جلالی. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق.
شریعتمداری، ح.ر.، و طباطبایی، س.م. (1393). درونمایۀ سازمان فکری استرآبادی و بازتابهای آن در منابع تراجم. مجلۀ مطالعات اسلامی: فقه و اصول، 96، 91 104.
صفت‌‌گل، م. (1381). ساختار نهاد و اندیشۀ دینی در ایران عصر صفوی (تاریخ تحولات دینی ایران در سده‌‌های دهم تا دوازدهم هجری قمری). تهران: مؤسسۀ خدمات فرهنگی رسا.
کدیور. م. (1371). عقل و دین از نگاه محدّث و حکیم. کیهان اندیشه، 41، 1437.
کدیور، م. (1371). عیار نقد در منزلت عقل. کیهان اندیشه، 46، 109135.
حکیمی، م.ر. (1378). اخباری‌‌گری و اخبارگرایی. در اجتهاد و تقلید در فلسفه. چ اول. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی. صص 88167.
مادلونگ، و. (1375الف). معتزله و کلام امامیه. در مکتبها و فرقههای اسلامی در سده‌‌های میانه. ترجمۀ ج. قاسمی. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، صص 120136.
مادلونگ، و. (1375ب). ولایت در شیعۀ اثنیعشری در عصر غیبت. در کتاب مکتبها و فرقههای اسلامی در سده‌‌های میانه. ترجمۀ ج. قاسمی. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی. صص 182194.
مدرسیطباطبایی، س.ح. (1368). مقدمهای بر فقه شیعه. ترجمۀ م.آ. فکرت. مشهد: آستان قدس رضوی.
مطهری، م. (1358). دورۀ کامل آشنایی با علوم اسلامی در سه جلد. بیجا: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعۀ مدرّسین حوزۀ علمیۀ قم.
ملکی میانجی، ع. (1385). علّامۀ مجلسی: اخباری یا اصولی؟. قم: انتشارات دلیل ما.
وطن‌خواه، ک. (1399). چالش‌های عقل در میان اندیشمندان مسلمان: گفت‌وگوی علامه حلیمحمدامین استرآبادی شیخ مرتضی انصاری. رسالۀ دکتری. تهران: گروه علوم اجتماعی اسلامی دانشگاه تهران.
Abisa’ab, R. J. (2015). Shi’i Jurisprudence, Sunnism and the Traditionist Thought (akhbari) of Muhammad Amin Astarabadi. International Journal of Middle East Studies, 47, 5–23.
Gleave, R. (2007). Scripturalist Islam: The History and Doctrines of the Akhbari Shi’i School. Leiden
Gleave, R. (1996). Akhbari Shi’i Jurisprudence in the Writings of Yusuf b. Ahmad al-Bahrani (d. 1186/1772). PhD Dissertation, University of Manchester
Newman, A. (1992). The Nature of the Akhbārī/Uṣūlī Dispute in Late Ṣafawid Iran, Part 1: Abdallāh al-Samāhiji’s Munyat al-Mumārisīn, Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London, Vol. 55, 1, 22-51.
Newman, A. (1992). The Nature of the Akhbāī/Uṣūlī Dispute in Late Ṣafawid Iran, Part 2: The Conflict Reassessed, Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London, Vol. 55, 2, 250-261.
Newman, A. (2001). Fayd al-Kashani and the Rejection of the Clergy/State Alliance’ in Linda S. Walbridge (ed.). The Most Learned of the Shia: The Institution of the Marja Taqlid, Oxford University Press, pp. 34-52.
Sifatgol, M. (2003). Safavid Administration of Avqaf: Structure, Changes, and Functions (1077-1135/ 1666-1722) in: A. J. Newman (ed.). Society and Culture in the Early Modern Middle East: Studies on Iran in the Safavid Period. Leiden: Brill.
)